Interview Met Suzanne Smeenge

Interview in 2017 met Suzanne Smeenge – Directeur

Suzanne Smeenge – Directeur Alba-Academie

Suzanne Smeenge is directeur van Alba-academie. Ze neemt ons mee naar haar vak en passie. Een interview over het terugbrengen van bezieling, passie voor opleiden, professionalisering van het coachvak, thuiskomen en dromen over een bloeiend opleidingscentrum in het hart van de samenleving, gericht op een leven lang leren en ontwikkelen.

Kun je jezelf introduceren? Wie ben je en waar kom je vandaan?

‘Ik heet Suzanne Smeenge en ben 55 jaar. Oorspronkelijk kom ik uit Enschede, maar ik woon al sinds jaar en dag in Limburg. Na mijn middelbare school heb ik gekozen voor de opleiding HBO-V. Ik wilde “iets” doen ten dienste van mensen, al wist ik niet precies wat. Met de brede opleiding HBO-V kon ik nog alle kanten uit, hoefde ik nog geen keuze te maken voor een bepaald werkveld. “Dat eclectische (geen specialisatie, maar werken met het beste uit diverse stromingen red) zat er dus al vroeg in”, vult ze lachend aan. “Na mijn opleiding was mijn grote drive ‘werken’. Ik wilde aan de slag, waar dan ook. Het werd Limburg. Ik ging er werken als wijkverpleegkundige; een functie waarin ik zowel curatief als preventief binnen een maatschappelijke context kon werken.’

“Ik had een jonge wijk”

‘Het accent van mijn werkzaamheden lag op de preventieve jeugdzorg en daardoor heb ik ruimschoots kunnen “oefenen” met het coachen van ouders en hun kinderen, komend uit alle lagen van de bevolking. Ik leerde om aansluiting, rapport te maken in uiterst wisselende omstandigheden. De multiproblem gezinnen kwamen veelvuldig op mijn pad en gingen me aan het hart. Ik heb een passie voor de jeugd, zeker in dit soort moeilijke gezinnen. Ik wilde graag de bezieling, de passie terugbrengen bij deze toch vaak beschadigde kinderen. Dat is overigens ook nu nog een grote drive van me; bezieling terugbrengen in mensen, jong of oud, en organisaties.’

“Ik had altijd ideeën over hoe het beter kon in organisaties”

‘En ik bemoeide me als snel met het beleid. Ik werd fulltime leidinggevende en na de nodige reorganisaties en opsplitsing van de zorg kwam ik in het management van de Divisie Jeugdgezondheidszorg. Ik had een groot aandeel in de opbouw van de divisie. Ik stond nog heel dicht bij de daadwerkelijke uitvoering, maar gaandeweg de jaren kwam ik steeds verder van de basis af te staan.’

Hoe kwam je in contact met Alba-academie?

‘Na een persoonlijk in de knel zitten, heb ik besloten om opleidingen te gaan volgen op het gebied van coaching en therapie. Ik wilde mensen coachen, maar als leidinggevende ging dat niet. Ik richtte mijn eigen bedrijf op en ging als zelfstandige trainingen en supervisie geven, naast mijn managementwerk. Zodoende kwam ik in contact met Alba-academie. Ik kreeg een lesgroep van de Beroepsopleiding tot Coach, toen nog in Sittard. Ik vond 1 jaar basisopleiding voor een professioneel coach wat mager en bracht een tweede jaar in: Dieper Coachen. Dat tweede jaar mocht ik in dienst van Alba-academie ontwikkelen. Tegelijk met mijn 25-jarige jubileum in de zorg vierde ik mijn afscheid bij de jeugdgezondheidszorg. Ook stopte ik met mijn eigen bedrijf. Ik ging me steeds meer bemoeien met de dagelijkse leiding van Alba-academie en ging fulltime in dienst. Als directeur Interne Organisatie en ook als trainer en coach, want de praktijk blijft altijd naar mij lonken.’

En nu algemeen directeur? Dat is een mooie ontwikkeling.

‘Ja inderdaad, nu ben ik algemeen directeur. Het voelt zeker als een kroon op mijn werk. Dit is mijn plek. Hier kan ik mijn kennis en ervaring delen met anderen. Hier kan ik passie en bezieling (terug)brengen bij coaches in opleiding, zodat zij op hun beurt anderen kunnen ondersteunen in het terugbrengen van passie en bezieling, om zo zelf de regie te nemen over hun leven en of werk. Als een olievlek, een druppel die de oceaan wordt. Ik denk ook dat dat onze toegevoegde waarde is. In onze individualistische maatschappij moeten mensen het vooral zelf uitzoeken, bedrijven richten zich vooral op economische groei en minder op de medewerker als mens. Coaching ondersteunt mensen in het nemen van hun eigen leiderschap.’

‘Opleiden is mijn passie’

‘Ik ben zelf ook nooit gestopt met het volgen van opleidingen, je komt ook jezelf daarin steeds weer tegen. Het coachvak is bij uitstek een lerend vak en dat begint al bij het fundament. Een vakkundige coach heeft een gedegen coachopleiding gevolgd waarin expliciet modellen en instrumenten zijn aangeleerd én aandacht is voor de spirituele en affectieve component binnen een gegeven persoonlijke, werk, organisatie of maatschappelijke context. Inclusive leadership, noemen wij dat. Pas als je dat fundament hebt gelegd, kun je er verdiepingen op bouwen. Dat fundament is je “thuis”, persoonlijk en professioneel. Als je thuis kunt komen bij jezelf, helpt je dat om anderen te ondersteunen in hun zoektocht naar heelheid.’

Ik hoor je praten over thuiskomen…

‘Thuiskomen is voor mij in meerdere opzichten belangrijk. Wij krijgen vaak van (oud)studenten te horen dat zij graag bij ons in huis in Veldhoven terugkomen. Om weer even energie en inspiratie op te doen, even thuis te komen en dan weer uit te vliegen. Dat willen we ook graag; een thuisbasis zijn waar mensen kunnen leren, op verhaal kunnen komen, kunnen worden en kunnen zijn wie ze zijn, elkaar kunnen inspireren, kunnen gaan en komen. Die thuisbasis is een heel belangrijk onderdeel van onze Alba-identiteit en is daarom terug te vinden als tempel in het schild van ons logo.’

Wat zijn je plannen op korte termijn?

‘De ingezette doorgaande leerlijn voor (organisatie)coaches en counselors gaan we verder ontwikkelen en steviger neerzetten. Coaching is een stevige professie. Je hebt een grote verantwoordelijkheid ten opzichte van je cliënt, je kunt bijvoorbeeld een diep trauma blootleggen. Dan moet je de verantwoordelijkheid voor je keuzes wel durven en kunnen nemen. Weten waarom je voor een bepaalde interventie kiest, welk instrument je wanneer inzet en kunnen verantwoorden waarom je dat doet. Kunnen reflecteren op je eigen professionele handelen en regelmatig je eigen thema’s in de ogen kijken. Als coach ben je nooit uitgeleerd. Bij ons start je met een gedegen beroepsopleiding en kun je je daarna een leven lang blijven ontwikkelen. Daar moet je hard voor werken, maar dan heb je ook heel wat te geven. Wij zorgen voor (internationaal) geaccrediteerde opleidingen en trainingen en het neusje van de zalm op het gebied van trainers en docenten.’

‘Daarnaast gaan we de focus leggen op de tweejarige Beroepsopleiding tot Coach Senior Practitioner/Counselor. In onze visie kan een coach werken tot en met het niveau van identiteit en zingeving. Daarmee ligt onze interpretatie van coaching veel breder dan de gangbare opvatting, namelijk op het grensvlak van coaching, counseling en (psycho)therapie. We zoeken de grens op tussen gezond en ziek, al beperken we ons nadrukkelijk tot dat wat gezond is en leren we onze studenten om door te verwijzen als er te weinig gezonde bedding is. We zien om ons heen dat het woord coaching bijna iets denigrerends heeft gekregen, het begrip is uitgekleed. Iedereen is tegenwoordig coach. Wij willen het vakgebied verder professionaliseren en daar past een tweejarige beroepsopleiding, waarin in je leert coachen op alle niveaus, bij als stevig fundament.

Dat gaat vooral over je plannen met de organisatie

‘Ik ben en blijf mezelf, directeur is maar een woord’, zegt Suzanne met een hartelijke lach. ‘Ik vind het heerlijk om door de keuken te lopen en met studenten te praten. Ik blijf ook gewoon trainen en coachen, met mijn voeten in de klei. Studenten gaan me dus veelvuldig zien. Daarnaast werk ik steeds meer met trauma’s die al vroeg in de kindertijd zijn opgelopen, zoals in de opstellingsmethode van Ruppert. Het mooie van deze methode is dat ik kan ondersteunen om gezonde delen in de mens te laten groeien. Dan kom ik toch weer terug bij mijn passie voor het terugbrengen van bezieling bij beschadigde kinderen, ook al zijn deze kinderen ondertussen volwassen geworden, en is mijn cirkel rond.’

Waar gaat het bij jou van stromen? Hoe zie je Alba-academie over tien jaar?

Suzannes ogen beginnen te schitteren als ze praat over haar “droom”. ‘Over tien jaar hebben we een grote ‘hoeve-boerderij’ waar het een komen en gaan is van studenten, coaches, counselors, trainers en iedereen die met ons vakgebied bezig wil zijn. De Alba is een bloeiend centrum voor opleidingen, trainingen, coaching, collegiale intervisie, inspiratie of voor gewoon even thuiskomen. Waar muziek gemaakt wordt, waar we in stilte kunnen zijn. Een centrum in het hart van de samenleving, gericht op een leven lang leren en ontwikkelen. Een (inter)nationaal erkende academie met een flinke eigenheid en uniciteit.’

‘En hoe mooi is het dan dat mensen zich in mijn droom gaan herkennen. Dat mensen bijvoorbeeld, als ze horen dat je directeur van Alba-academie bent, tegen je zeggen: Alba-academie, ja die ken ik wel. Wat een heerlijke plek om te zijn is dat!’

Comments are closed.

Inloggen